:مقدمه وبلاگ

.در متن هیچ نمی ماند جز عشق به زیبایی و اختصار... تقریبا همه چیز دست ساختمان و نه بیش از پارادایم های پیر تلقی خواهند شد

پیشتر برای آنکه بندگان ادب و فرهنگ نتوانسته باشند به این بهانه خود ابرازی و ارضایی کنند که ... تمام نوشته ها را متن و نه احتمالا شعر تعریف می کنم . این وبلاگ صدای اعتراضی کوچک- اما به تمام بنیان های بزرگ.چون صدای اعتراض طبقه پایین به بورژوا-که بوقت خروش ناسزا سردهد وشیشه ها خرد کند-گویای طبقۀ اجتماعیست که بدان تعلق دارم. این متن پر است از ایهام ها –مراعات ها –تضاد ها –لغات من درآوردی – کژتابی و شکست قوائد نگارش و فرهنگ و ادب و دین...اینجا اینکه چه چیزی درست است به اینکه چه چیزی تا بحال درست بوده تقلیل می یابد .