.. به ما

شمارش معکوس و اینک انسان:

ما که با شنیدن قطعه ای موسیقی زیبا انرژی و حیاتی نو می گیریم و منقلب می شویم ..ما که بر پای خود ایستادیم و نه با چشمانی به آسمان... و ما که چون پرندگان که پرنده اند -انسانیم .

...و شراب را که تلخی اش شیرینبهای آزادی امان است و عشق- اندیشه و علم - این ماحصلان گرانبهای تکاملمان را یگانه منجیان خودساخته امان قرار دادیم و برشانه های محتمل ترین هایمان –آخرین یافته هامان از کائنات نشسته ایم ... روزی بازخواهیم گشت و خواهیم دید بازگشت اینان به زادگاهمان را ..گاهانی که جریان آب آن گونه که رسوب ها را آورد با خود برده باشد .حتی اگر از قرن 15 تا 21 به طول بیانجامد .

روزی باز خواهیم گشت حتی اگر نباشیم .

:مقدمه وبلاگ

.در متن هیچ نمی ماند جز عشق به زیبایی و اختصار... تقریبا همه چیز دست ساختمان و نه بیش از پارادایم های پیر تلقی خواهند شد

پیشتر برای آنکه بندگان ادب و فرهنگ نتوانسته باشند به این بهانه خود ابرازی و ارضایی کنند که ... تمام نوشته ها را متن و نه احتمالا شعر تعریف می کنم . این وبلاگ صدای اعتراضی کوچک- اما به تمام بنیان های بزرگ.چون صدای اعتراض طبقه پایین به بورژوا-که بوقت خروش ناسزا سردهد وشیشه ها خرد کند-گویای طبقۀ اجتماعیست که بدان تعلق دارم. این متن پر است از ایهام ها –مراعات ها –تضاد ها –لغات من درآوردی – کژتابی و شکست قوائد نگارش و فرهنگ و ادب و دین...اینجا اینکه چه چیزی درست است به اینکه چه چیزی تا بحال درست بوده تقلیل می یابد .